آئین مستان

چهار مرتبه بانو برای تو خبر آمد

چهار بار دلت کوه شد به لرزه در آمد

تو منتظر، تو گدازنده بر معابر خونین

مسافر تو نیامد مسافری اگر آمد

چهار مرتبه شن‏زارهای ظهر، تنت را

گریستند و تو را داغ‏های مستمر آمد

چنان گریسته‏ای روزهای خستگی‏ات را

که تکّه تکّه خاک بقیع نوحه‏گر آمد

از آن گلایه تلخت به گوش علقمه بانو!

هر آن چه رود از آن لحظه سر به زیرتر آمد

چهار بار پسر رفت و اسب رفت و تو بودی

چهار بار تو بودیّ و اسب بی‏ پسر آمد

تو کوه بودی و از پشتِ شانه‏های بلندت

چهار مرتبه خورشید سر بریده برآمد

شاعر : حسین هدایتی

نگاه می کند و چشم های تر دارد

برای ام بنین یک نفر خبر دارد

خدا کند که مراعات سن او بشود

خبر، خبر همه بر قلب او ضرر دارد

نخواست که بپرسد جه شد ابالفضلش

سوال بود برایش حسین سر دارد

براش گفت چه شد؟ ماجرا چه بود؟ آن که

به روی آینه اش گرد از سفر دارد

تمام واقعه این بود: بین نخلستان

جماعتی سر حمله به یک نفر دارد

تمام قامت او را به باد می دهد و

بدون آن که ز چشمش، دست بر دارد

شهید می شود عباس نه! حسین دمی

که جان سپردن عباس را نظر دارد

گذشت واقعه اما تصورش باقی ست

هنوز مرد خدا دست بر کمر دارد

ز سمت علقمه سمت خیام می آید

چرا که پیکر عباس درد سر دارد

هنوز رفتن عباس و خیمه ها باقی ست

به روی گونه ی طفلی ست شام فردا ردّ

ز ضربه ی عجیب و غریب بی رحمی

که قصد بی ادبی با سر قمر دارد

شنید ام بنین، گفت: نام من این نیست

کسی ست ام بنین لا اقل پسر دارد

شاعر : مجتبی کرمی 

ای گل گلزار اخلاص و یقین

بانوی کاخ شرف ام البنین

نام نو چون فاطمه، بُد فاطمه

قدر تو معلوم باشد بر همه

ای همه پاکان گواه پاکیت

عشق مات از شوکت افلاکیت

گوهر ارزندۀ صبر و یقین

همسر پاک امیر المؤمنین

اسوۀ ایمان و ایثار و ادب

مادر شیر شجاعان عرب

ای ارادتمند زهرا و رسول

ای امانتدار گل های بتول

تا قدم در خانۀ عصمت زدی

گل به فرق خویش از عزت زدی

روز اول با هزاران زیب و زین

خوانده ای خود را کنیز زینبین

در وفا داری تو ای با وفا

می توان گفت از ره صدق و صفا

صبر در کانون تو تحصیل کرد

زینب از تو بارها تجلیل کرد

ای که گفتی همره اشک دو عین

چار فرزندم به قربان حسین

حق گواه بینش و دانائی ات

جان فدای اشک عاشورائی ات

عاقبت با آن همه قدر رفیع

جای بگرفتی به دامان بقیع

کاش روزی چون کبوترهای عشق

وا کنم از شوق جان پرهای عشق

پرزنم تا روضۀ پاک بقیع

سر نهم با گریه بر خاک بقیع

چون «وفائی» با دل و جانی حزین

گریم و گویم که یا ام البنین

شاعر : سید هاشم وفایی

وقت غروب، چشم ترش درد می کند

ذره به ذره بال و پرش درد می کند

کم کم که ماه می شکفد در برابرش

با رویت هلال، سرش درد می کند

بی اختیار وقت نگاهش به آب ها

قلبش به یاد گل پسرش درد می کند

باید که از بقیع به سوی منزلش رود

پر زحمت ست چون کمرش درد می کند

هر چند کنج خانه کسی نیست منتظر

این بیت حزن، بوم و برش درد می کند

تنها نه محض خاطر آن چار شیر نر

این خانه سال هاست، درش، درد می کند

اما هزار شکر که شب ها منور است

از نور خواهری که پرش درد می کند

هر شب می آید از پی دلداری زنی

با این که جسم محتضرش درد می کند

یک سال و نیم تلخ، شبیه دو ماه و نیم

با یاد کوچه ها جگرش درد می کند

ای به بنین تو درود همه

فاطمه یا فاطمه یا فاطمه

باغ گل یاس سلام علیک

مادر عباس سلام علیک

ای همه از خود سفرت تاحسین

اذن دخول حرمت یاحسین

سایه‌نشین حرم آفتاب

غرق شده در کرم آفتاب

فاطمه دوم حیدر شدی

مادر یک ماه و سه اختر شدی

طوبی، طوبی لک زین احترام

دختر زهرا به تو گوید سلام

قدر تو گوی شرف از ناس برد

ارث ادب را ز تو عباس برد

جز تو که بر شیرخدا شیر زاد؟

جز تو که بر شیر علی شیر داد

جز تو که در کرب و بلای حسین

چار پسر کرده فدای حسین

چار پسر دادی و زین افتخار

شد حرم چار امامت مزار

پاسخ آن وفا و احساس تو

فاطمه شد مادر عباس تو

چار پسر داشتی ای جان پاک

رفت غریبانه تنت زیر خاک

لیک جوانان عرب ره سپر

در پی تابوت تو همچون پسر

بر لبشان ناله یا فاطمه

اشک فشاندند برایت همه

دیده اوتاد برایت گریست

سیدسجّاد برایت گریست

نیست عجب اینکه به ترفیع تو

فاطمه آید پی تشییع تو

به غیرت و وفا و احساس تو

به خون پیشانی عباس تو

ناله جانسوز تو در گوش ماست

چوبۀ تابوت تو بر دوش ماست

باز هم آی ماه شهادت فروز

مراسم دفن تو می‌بود روز

بر در بیت تو شرارت نشد

بر گل روی تو جسارت نشد

ضربه به بازوت نزد هیچکس

لگد به پهلوت نزد هیچکس

کاش شود جاری اشک همه

از حرمت تا حرم فاطمه

«میثم» آلوده دل سوخته

چشم به سوی حرمت دوخته

ذکر دل اوست به هر صبح شام

تا که دهد بر تو مکرر سلام

باغ گل یاس سلام علیک

مادر عباس سلام علیک

شاعر :غلامرضا سازگار

خزان غم به باغ یاس آمد

وفات مادر عباس آمد 

علمدار امامت سرت بادا سلامت 

نفس‌ها آه آتشبار گشته 

که داغ فاطمه تکرار گشته 

علمدار امامت سرت بادا سلامت 

ز گلزار جنان یا ایهاالناس 

به استقبال مادر آید عبّاس 

علمدار امامت سرت بادا سلامت 

بنی هاشم به نوحه دم بگیرید 

برای فاطمه ماتم بگیرید 

علمدار امامت سرت بادا سلامت 

اگر چه داغ عبّاسش به دل بود 

ز اشک حضرت زهرا خجل بود 

علمدار امامت سرت بادا سلامت 

عزای همسر مولی الموالی است 

امیرالمؤمنین جای تو خالی است 

علمدار امامت سرت بادا سلامت 

درود ما به داغ روی داغش 

سلام ما به قبر بی‌چراغش 

علمدار امامت سرت بادا سلامت